de laatste dag

Zaterdag
Na twee dagen de mensen uitgelegd hoe ze brood moeten maken een dagje vrij genomen, deze hebben we, Michel (mede eigenaar van het restaurant en de pizzaria) en ik een wandeling van ongeveer 6 uur gemaakt door nog ongerepte natuur en mooi uitzichten, gezien hoe de lokale bevolking hun akkertjes verbouwden en om ploegen, op hellingen waar je maar met moeite omhoog komt , er komen maar zelden toeristen langs waardoor het nog zo lekker ongerept is en schoon , de mensen zijn erg vriendelijk en willen maar al te graag een praatje met je maken, je moet uit beleefdheid wel wat zeggen want je loopt soms wel over het erf van de family heen, na deze wandeling een kleine afkoeling genomen in een dorpje ergens in de vallei aan de andere kant van de berg waar Fort Portal ligt, omdat deze verkoeling toch wel snel naar de benen ging zakken hebben we een taxi terug genomen naar Fort Portal, daar nog een pizza genuttigd en toen heb ik maar mijn bed opgezocht.
Zondag
Om 8.00uur afscheid genomen te hebben van Heleen & Michel ben ik op de bus gestapt voor een rit van ongeveer 5 uur met een pauze van 15 minuten, de wegen zijn ze flink aan het op knappen en verbreden waardoor het tegenwoordig geen beroerde rit meer is. Fort Portal is zeker de moeite waard als je van de rust en de stilte wilt genieten, mensen zijn erg vriendelijk en het stadje is erg schoon en netjes en daar naast je zit vlakbij de ongerepte natuur, vandaag een verrassend mailtje gehad, mijn vlucht gaat woensdag ochtend om 4.30 waardoor ik woensdag middag al thuis kom ipv donderdag ochtend, ja dan gaat alles wel erg snel nu, ik zou nog gaan werken omdat Hussein weer eens vertrokken is zonder iets van zich te laten horen, en omdat hij dit nu al voor de derde keer doet is hij als het aan mij ligt niet meer welkom, het is hem uitgelegd dat als er iets is hij moet bellen en hij had dat begrepen. Zou daarom zijn dienst nog overnemen maar helaas gaat die vlieger nu niet meer op.

Maandag
Ook deze ochtend gewoon weer aan het werk als of er niets aan de hand is en dan kom je er toch achter dat ze eigenlijk er nog niet klaar voor zijn om ze alleen te laten, maar dat blijft toch wel zo denk ik. Ook de mensen verwittigd dat ik woensdag wegga maar daar wilden ze niet aan, dus de voortgezet als alle andere dagen, Bij de andere kant (hotloaf) waren ze van slag konden het niet geloven dat ik zou gaan en al zo snel, daar de middag nog geholpen om vervolgens die door te trekken naar de avond, nog even Julius geholpen en de nacht shift op weg geholpen dit gaf me weer wat meer vertrouwen Julius is erg goed voorruit gegaan, ook John die was vorig jaar in Nederland geweest voor training, die heeft ook veel voorruit gang geboekt.
Dinsdag
Na een slechte nacht (onrustig) geslapen toch maar weer naar het werk gegaan, kon me draai niet echt vinden ben even de stad in geweest om vervolgens naar Hotloaf te gaan, waar Jane & Ivan waren, deze nog even geholpen met chocolade croissant te verwerken, toen moest ik toch wel afscheidt nemen van deze twee, en dat viel ze erg zwaar daarom het afscheidt kort gehouden, heb ze nog een klein presentje gegeven als herinnering , bij bbrood afscheid genomen van de meeste personeels leden onder het genot van een drankje na wat toespraken, zijn we naar een restaurant gegaan om nog wat te eten samen met het gast gezin, Matano en Marjon, om 1.00uur stond de taxi al klaar om me weg te brengen naar het vliegveld. En hier eindigt dan ook mijn avontuur in Oeganda (KAMPALA) Geweldige ervaring, en hopelijk blijft er wat bij van wat we ze bijgebracht hebben, en helaas te weinig tijd gehad (genomen) om echt het land Oeganda te bekijken.